غذای اهل جهنم چیست؟
قرآن می‌گوید: غذای اهل جهنم، درختی است بنام زقوم، البته این بوته، ظاهرا در مناطق عربستان روئیده می‌شد و مزه‌ی آن بسیار تلخ می‌باشد؛ این درخت یا بوته چگونه در میان آتش جهنم رشد می نماید پرسشی است که احتمالا خواهند گفت: با قدرت الله!:
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ (واقعه/52) قطعا از درختى كه از زقوم است خواهيد خورد.
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (واقعه/52) و از آن شكمهايتان را خواهيد آكند.
و یا در اینجا دوباره از همین درخت یاد می‌نماید که غذای جهنمیان است:
إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ (دخان/43) همانا درخت زقوم.
طَعَامُ الْأَثِيمِ (دخان/44) خوراك گناه پيشه است.
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (دخان/45) چون مس گداخته در شكمها مىگدازد.
مس گداخته شده؟!
ضد و نقیض گوئی قرآن درباره‌ی صفت این درخت ادامه دارد:
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (دخان/46) همانند جوشش آب داغ.
اما الله دچار فراموشکاری شده و بیان می‌نماید که برای آنان تنها خوردنی که وجود دارد، آبی است که از زخم فاسد شده جاری می‌گردد و شامل چرک‌های آن زخم با ترکیبات خون است که از آن بعنوان غسلین یاد میشود:
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (الحاقه/36) و خوراكى جز چركابه ندارد.
الله دوباره فراموش کرده است که قبلا بیان نموده است که آتش جهنم بسیار داغ است و طبق همان حدیثی که در ابتدا بیان شد، این آتش 70 بار از آتش دنیا سوزناکتر می‌باشد، جالب اینکه در آنجا آب هم بخار نمی‌شود و همچنان داغ باقی می‌ماند:
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (واقعه/54) و روى آن از آب جوش مىنوشيد.
و الله دچار فراموشکاری شده و باز در همین سوره دوباره سخنش را تکرار می‌نماید:
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ (واقعه/93) پس با آبى جوشان پذيرايى خواهد شد.
شتر هنگامیکه تشنه می‌گردد، آب زیادی را می‌نوشد، الله هم تنها مثالی که به ذهنش رسیده، قیاس تشنگی جهنمیان با شتر است:
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (وافعه/55) [مانند] نوشيدن اشتران تشنه.
هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (واقعه/56) اين است پذيرايى آنان در روز جزا.
"روشنفکری با شک کردن آغاز میشود"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر